Загубената фотографија

Една загубена фотографија буди толку многу сеќавања. Не знам ни од каде се појави,онака затурена долго време,полна со прашина и две насмеани лица кога некогаш си значеле се. Една фотографија и илјадници чувства на неа. Се препознавам себеси во таа девојка која гледа занесено во оној непоправливо згоден дечко. И солзите бликнуваат на слабото светло во собата и ја уништуваат совршената шминка. Кој би помислил дека по неколку години ќе ја најдам сликата и ќе се вратам во тие денови кога мислев дека светот е наш. Кога верував дека првата љубов трае вечно.Ја гушкам фотографијата помеѓу неколку солзи и една изгубена насмевка.Јас повеќе не сум таа девојка,а тој веројатно повеќе не е тој дечко. Реалноста не удри во лице,барем мене сигурно... Го слушам гласот на маж ми кој ме вика доле и смеењето на нашите деца. А оваа фотографија е само еден спомен од моето минато...