Само така го среќавам по долго време. Времето запира,местото на кое сме избледува и онака филмски се приближуваме еден до друг. Чувствуваш како срцето ти чука во тој препознатлив ритам и за миг сфаќам што ме привлекувало кон него. Се враќаш во сите познати спомени, чувствуваш како сонцето повторно ти ја осветлува душата иако него го нема. Се насмевнувате,прстите ви се допираат и низ телото ми поминува истиот оној електрицитет и возбуда како некогаш. И во неговите очи гледаш дека и тој го чувствува истото и дека времето што поминало ништо не променило.Како вчера да било тој ден кога сте биле заедно и сеуште ги чувствуваш неговите бакнежи на твојата бледа кожа.Посакуваш да се имаш малку повеќе средено,иако си свесна дека изгледаш добро. Ги бришеш сите ноќи исполнети со солзи и нервози, сите прашања кои ти се вртеле во главата... 
-Како си? - Гласот не му е повеќе оној самоуверен и со доза ароганција,некако понежен. Но,тој поглед и тоа како ми е познат.
-Добро.Ти?- Одговорам со насмевка,наеднаш станувајќи свесна дека не сме сами. Ја гледам високата русокоса која стои до него и љубопитно гледа во нас. Ја чувствувам горчината во грлото,свесна дека таа му е девојка. Ги има сите карактеристики на оние пролазни девојки кои му минуваа во животот додека бевме другари. Висока,згодна(претерано згодна),плава коса,зелени очи,совршена насмевка... 
-Добро сум и јас. Ова е...
-Јана,мило ми е.- Го претркува и љубезно ми ја подава раката. 
-Мартина,мило ми е.-Одговарам онака збунето свесна дека светот повторно се руши врз мене со сите мои спомени. Но,сепак подготвувам една вештачка насмевка која не допира до срцево. Наеднаш се чувствувам толку глупаво затоа што дозволив надежта да се роди во мене.
-Ми кажуваше Ијан за тебе.Мило ми е што те запознав.
-И мене исто.-Одговарам збунето,не сфаќајќи што се случува.Како можел да и каже која сум?После се што имаме поминато... И...
Се губам во тој сјај во нејзините очи,неговата загубена насмевка како да не знае каде се наоѓа и чувствувам извесна победа што толку добро го познавам.Но,реално гледано тоа не ги менува работите во моја полза.Набрзина заминувам од нив и сакам само да изчезнам.Не знам реално ни кои зборови ги изговорив се губам во спомените и чуднава реалност која не можам никако да ја склопам. Ги затворам за миг очите и чувствувам како некој ме шлапа по задникот. Бесно се вртам и му трескам една добра шлаканица пред сите на дечкото кој го гледам прв пат во животот. Свесна сум дека сите погледи се свртени кон мене,но само бесно изговарам КРЕТЕН и излегувам надвор.
По ѓаволите со се! Мислат дека се машки и се им е дозволено? Каде отиде тоа почитување и љубов? Знам дека мојата отиде во рацете на Јана. И искрено,знам дека е прекрасна девојка.Јас би немала храброст да проговорам два збора ако сретнам некоја бивша од дечкото а не да направам еден фин муабет. Го вдишувам чистиот воздух и се потпирам за миг за ѕидот затоа што се чувствувам слаба. Требаше да знам дека ќе го сретнам,ги сака ваквите изложби. Кога бевме заедно,често одевме на вакви изложби и разговаравме за сликарските техники и за умешноста на артистот. 
Не сакам да мислам на тоа,но повторно се навраќам на се. На моментот на запознавање,оној несреќен ден кога го најдов претепан во трева и го однесов кај еден негов другар.И потоа се сретнавме,онака случајно... Не знам од тој момент знаев дека нема да ме остави на мир.Знаев дека се заљубив во него,во тие немирни очи исполнети со болка и искреност. Потоа следуваше првиот бакнеж додека дождот истураше и се криевме под мојот зелен чадор,сите прошетки по кејот,изедените сладоледи,упатените насмевки,готвење на неговото омилено јадење,возење со неговиот мотор. Само тој ме знаеше толку добро,секоја линија од моето тело,само неговиот допир ми предизвикуваше морници кои се пренесуваа низ целото тело.И го сакав тоа чувство,сакав се кај него. Малите црни очи,полната усна,белегот над окото што го добил во некоја тепачка,секоја бора на неговото лице,сите тие лузни кои ги криеше неговото тело дали добиени од тепачка или од таткото алкохоличар кој го матретирал. Знам дека на сите други им кажува дека му се добиени од тепачки,но јас ја знам вистината,знам колку многу мрази да разговара за минатото. И знам дека му требаше многу да се осмели да премине преку нашето пријателство за да бидеме заедно. Ја сакав и неговата црна мачка, Тринаесет, со сини очи,мрзлива и прекрасна. Знам колку ја сака иако не признава никого. Го имам гледано како ја гали и како и раскажува за минатото затоа што не сака да се соочи со тоа. И тие моменти знаев дека го познавам совршено,дека сум допрела до тоа скриено парче во неговата душа кое не се осмелуваше да го покаже никому. Сакав да го гледам како се смее додека ги пуштавме гулабите во паркот на слобода,како ужива да ги гали кучињата или мачките,како игра со малите дечиња... Знам дека во него се крие еден многу чувствителен дечко кој не се осмелува да го покаже. И знам дека сеуште го сакам. Не заради неговите пари,не затоа што излега божествено,туку заради таа негова емоционална осакатеност и тоа што не верува дека може да сака. Затоа што сум првата девојка на кого и ги има кажано тие зборови...
Ги отворам очите,несвесна за солзите кои ми ја бришат и онака слабата шминка.Гледам во Месечината која денес дава слаба светлина,заплеткана во некоја мрежа од желби и чувства.Посакувам да можам да се средам и да влезам внатре,да се преправам дека ми е сеедно.Но,не можам не сум таква.Знам дека можеби тој беше чуден,но беше мојот чуден дечко.А сега ја немам ни таа утеха...
-Еееј.- Ги чувствувам неговите раце околу мојата половина.Солзите почнуваат посилно да течат,но се прилепувам до неговото тело и ја спуштам главата на неговото рамо. Не ми е гајле за ништо,повторно ја имам таа слика од него како ја гушка својата мачка Тринаесет.
И во тој момент не ми е потребно ништо повеќе,никаков збор.Го гледам него во мојот замаглен поглед,како ми ги брише солзите и во неговиот поглед забележувам се што ми е потребно.Вечерва ќе биде со мене.Ги затворам очите и се препуштам на него. Во сите спомени,емоции и Месечината која срамежливо се надвиснува над нас.И тоа ми е доста.За денес,можеби и за некој месец.
Знам дека можеби ќе бидеме странци кога ќе се сретнеме како денес,но секогаш ќе бидеме истите.Јас негова,тој мојот чуден странец...