Роденден на една Вечност

Каде си? 

Те молам, не заминувај 

фати ја ракава и врати се 

претопи се со последниов сончев зрак.

 А сепак те нема

 далеку си,

 ми остануваат само солзи и неподнослива тишина,

 само болка која срцево го раскинува.

Еден човек толку голем, 

една искра надеж што градиве ги пече,

 прашања без одговор 

остануваат до вечноста. 

Илјада зборови кажани, 

а сепак остануваме недоискажани, 

илјада солзи пролеани,

а сепак остануваат уште... 

До вечноста и назад,

врати се 

осветли го денот со твојата насмевка 

со уште една песна да ечи во тишинава. 

Не заминувај без зборови, 

те молам.

Немој... 

Остави ни барем утеха. 

Дојди во тишината, 

во последното изгрејсонце 

во оваа песна без зборови

во солзиве кои ме напаѓаат. 

А сепак малку е се, 

малку се зборови и солзи,

само еден ден и песна, 

само осаменост која во градиве зјае празна. 

Среќен роденден... 

Би сакала да може повеќе да се каже 

но еве љубовта твоја е сеуште овде 

во песните твои,топлиот поглед и вечноста... 

Каде е вечноста?! 

Кај еден човек-голем човек, 

во една насмевка 

и последните акорди на болката...