Така да си знаеш!

И сега вака, убаво ќе ме ислушаш, после ќе се извиниш ама јас ќе си заминам и ќе ја треснам вратата после мене затоа што реално не ми се потребни повеќе извинувања. Слушај еднаш во животот убаво, а не да ме гледаш како да ме разбираш и со паметот да си леташ некаде далеку? Јасно ти е? Не ми треба да ми кимнуваш со главата како некоја си покорна коза, можеш да кажеш едно да и да се насмееш љубезно. Но, очигледно тоа би бил преголем напредок за тебе. Очигледно е дека сакаш да живееш во твој свет на огорченоста каде што ти си главниот лик, сите околу тебе се само кретени кои сакаат да те повредат? Што знаеш ти, те молам? Затоа што еден дечко те напуштил ми кажуваш дека светот ти се срушил и сега си станала една мисирка!? Ова демек е крај на светот, па сега треба да си го кренеш носот во тие твои облаци и да ми глумиш некоја разгалена принцеза!? Оф, заборавив ти не глумиш ти си таква. Научена си се во животот да ти е подарено на тацна. Демек ти знаеш како е да се живее во сиромаштија од ден на ден? Не знаеш ти како е да знаеш дека можеби нема да имаш пари да ги прехраниш децата, дека ќе земаш заеми и заеми и ќе тонеш во долгови во душа. Не знаеш ти како е да се будиш покрај своето парализирано дете и да се обидеш да му угодиш, да знаеш дека секој ден надежта му е се помала, да плачеш преку ноќ затоа што не можеш да поднесеш да го гледаш такво. Не знаеш како е да немаш кров над глава, да живееш под некој мост и да немаш парче леб за јадење. Не знаеш како е кога татко ти или мајка ти се алкохоличари и те малтретираат, па секое утро се будиш порано за да излезеш дома пред тие да се разбудат и да смислуваш изговори на училиште од каде дошле модриците. Не знаеш како е да гледаш темнина во целиот свет што те опкружува и да не можеш да ја пронајдеш светлата точка, да бидеш загубена во тој свет на различни карактери и желби без пријатели, да бидеш само ти осамен без чувство дека припаѓаш некаде. Не знаеш ти како е тоа дека не можеш да им обезбедиш на луѓето што ги сакаш живот каков што заслужуваат затоа што толку ти се силите.
Не знаеш нели? Нормално дека не... Не е дека мене ми се има случено се ова, но не сум огорчена со тоа малку што ми е дадено и не си летам во облаци како тебе, не глумам некоја арогантна женска и пол и ги нервирам сите околу себе со своето присуство затоа што не знаеш од каде ќе почнат проблемите. Па чекај жено, нели знаеш дека треба да шириш позитива, дека не можеш цел живот да го поминеш во тие твои ѕидови што си ги создала околу себе и да дремеш со таа злоба во душата да им посакуваш зло на другите затоа што ти не си среќна. Не, не сега слушај ме. Те знам доволно добро, доволно се изнаслушав до сега, доволно ти ги трпев тие промени на расположението, иако повеќе од времето си во тоа твое намуртено издание демек не знам што ти се случило. Е добро де, насмеј се еднаш, поздрави ме со љубезен збор а не само со тоа твое викање кое не води до никаде. Ме слушаш? Ете, така со ДА, а не со кимање на главата како да си некоја статуа. Се рзбравме? Од сега не сакам да те слушнам како ми викаш, наместо тоа ќе си позајмиш некои љубезни зборови од речник, ќе ми се насмееш. И на сите останати. Ова ти е за твое добро, да си знаеш. Се разбравме? Е, така. Ај, чао...