Која е твојата приказна?

Незадоволно се пробиваше во преполната просторија од кафичот, обидувајќи се да ги запре солзите и чувството на празнина кое ја нападна. Погледот за миг повторно се сретна со оној неговиот и се мразеше што реагира вака емотивно. Да, покрај себе сега имаше женска со долги нозе, манекенска става која задоволно го гушкаше, среќна што го има покрај себе. И мораше да признае дека изгледаа совршено, на оној начин на кој таа никогаш не успеа да се вклопи во сликата.
Ја отвори вратата и погледот и се сретна со еден дечко кому немарно му ја тресна вратата во фаца.
-По ѓаволите! - Исплашено гледаше во непознатиот кој го покриваше лицето со двете раце и изговараше некои сочни пцовки упатени на нејзина сметка. - Добро си?
-Очигледно не. - И одврати налутено, гледајќи ја незадоволно девојката пред себе. Веројатно, уште некоја уфурана мала која мисли дека светот се врти околу неа и нејзините високи штикли.
-Јас... Се извинувам. -Проговоре несигурно, мразејќи се што се најде во ваква ситуација.
-Не е дека извинувањето твое ми вреди нешто. - Бесно ги процеди тие зборови. Зошто и овој момент го потсетуваше на неа!?
- Слушај... - Длабоко подголтна, обидувајќи се да остане прибрана. - Ти се извинив, не мислев да го сторам тоа. Несреќа беше. Нема зошто да се однесуваш како некој кретен, стегнат во костим и вештачка насмевка.
- Да, типично женско однесување. - Погледот му се соочи со нејзиниот. Знаеше дека не беше таа виновна за оваа болка, но откако таа му го скрши срцето за него сите беа исти опортунистки кои се грижеа за ништо повеќе од себеси.
- Знаеш, немам намера да се расправам со тебе. Убаво ти се извинив. Еве, пак извини. Толку од мене. - Слегна со рамениците и се сврте во обид да дојде при себе. Вистина е дека дечкото беше згоден, но немаше желба да го трпи неговото надмено и намуртено расположение, кога и самата беше во такво.
-Во ред е. -Збунето одговори тој, чудејќи се на на себеси и попустливоста. Што беше тоа кај неа што го смируваше? Освен прекрасните очи во кои за миг се изгуби.
-Еееј? - Збунето гледаше во неа откако не му одговори, ниту се сврте да го удостои со поглед.
-Што е? - Погледна во него, соочена со сите свои демони на кои успешно им бегаше доста време.
-Не знам, ти кажи ми. Се случува нешто? 
-Не е ова таа приказна каде што се сретнувам со некој згоден тип и му се жалам за моите проблеми. - Ги прекрсти рацете и недоверлво гледаше во него.
- Значи мислиш дека сум згоден. - На лицето му заигра насмевка и тоа уште повеќе се совпаѓаше на неговото совршено лице. Ги имаше тие прекрасни зелени очи кои можеби во некој друг момент лесно би се загубила во нив.
- Не ми ги превртувај зборовите. - Сепак мораше да се насмее.
- Во право си, но се загубив во делот кога ме нарече згоден.
- Сега кажувам дека си и нарцис.
- Нарцисот е убаво цвеќе. - Задоволно се смееше. Беше заборавил како е да се остави намуртеноста настрана. - Слушај, дозволи ми да те почестам пијалак за комплиментите.
- Не... Не е добра идеја. - му одврати намуртено, повторно чувствувајќи ја кнедлата во грлото.
- Ми должиш за носот. 
- Знаеш дека не можеш да се сретнеш со непозната личност и да ја поканиш на пијалак.
- Тоа е проблемот? Даниел, во тој случај госпоѓице. - Ја подаде раката задоволно гледајќи во неа.
- Миа. - Ја прифати раката и збунето му се насмевна. - Но, ова не менува ништо.
- Сега ми го знаеш името, јас твоето. Не сме само странци.
- Слушај, не е само тоа. - Преврте со очите. - Изгледа ова ќе биде сепак приказна во која се жалам на проблеми. Внатре е бившиот со сегашната девојка.
- Уште позгодно нели? Ќе те види со друг. - Подголтна, станувајќи свесен дека се доближува до таа тема што не сака да ја чепне. Барем не сега...
- Не сум таков тип на девојка. Нема да се ставам во филмови дека ќе биде љубоморен или ќе му биде криво. И... Заслужува да биде среќен, иако... Иако тоа боли. - Една солза несвесно и се стркала по лицето.
- Уште го сакаш? - Збунето гледаше во неа. Зошто му беше пријатно во нејзино друштво?
-Јас... Не е дека љубовта заминува, само преминува во некоја друга форма. - Слегна со рамениците збунето. -Веројатно мислиш дека трескам глупости.
- Не. Слушај, не се грижи за тоа како тој ќе го сфати тоа што си со мене. Негово право. Во спротивно, ти ќе бидеш таа повредената и ти сама ќе се повредуваш несвесно. Остави за миг се, сите чувства и мисли. Не барам, ниту очекувам нешто. Само еден пијалак.
- Во ред. Под два услова. Да си платам јас пијалак...
-Но...
-Еј... 
-Во ред.- немоќно слегна со рамениците.
-И која е твојата приказна.
-Хахаха, толку е очигледно дека има приказна. Па... Скршено срце. Ајде, внатре ќе ти раскажам се. И да знаеш дека носот ме боли уште...
- Но...
-Се шегував. - Задоволно гледаше во неа, за прв пат чувствуваше дека не мора да биде онаа намуртена сенка, туку дел од стариот себе. И тоа по долго време го радуваше...